crisisteam-4353.jpg
care.svg

‘Soms moet je doen wat je hart je ingeeft’

'Als organisatie komen we hier sterker uit'

Als leden van het crisisbeleidsteam (CBT) maakten Lysanne Wijburg en Dennis Taal een bewogen jaar mee. Samen stonden ze in de frontlinie en kregen ze zelf ook te maken met corona. Een terugblik op de strijd met een onzichtbare vijand. ,,We gaan hier met z’n allen sterker uitkomen.’’

lees verder
samen_label.svg
knop
header
Kruis

'Met eigen ogen hebben we diepe ellende gezien'

Protocollen
Natuurlijk moest er bij het begin van corona eerst een slagvaardige crisisorganisatie worden opgetuigd. Er was een crisisbeheersplan waarin de crisisorganisatie stond beschreven. Een uitgebreid draaiboek, zeg maar, waarin precies stond hoe we zouden gaan werken. Maar corona was zoveel groter en zoveel erger. Voor beide crisiscoördinatoren was het soms zoeken naar houvast. Lysanne: ,,Niemand wist nog precies wat ons te wachten stond. Over corona was nog zoveel niet bekend.’’ Dwars door de organisatie werden in het CBT alle disciplines bij elkaar gebracht. Zorg en facilitair, ict, schoonmaak, iedereen vond elkaar, van hoog tot laag. ,,Voor eilanddenken was geen plaats.’’ Ook op locatieniveau kwamen er crisisteams die aan de slag gingen met alle protocollen en richtlijnen. De beperkingen van dergelijke documenten kwam haarscherp aan het licht. ,,Bij dit soort calamiteiten zijn er geen blauwdrukken. Je hebt maatwerk nodig. Afgestemd op de samenstelling van de teams, de logistiek in het gebouw en natuurlijk de bewoners zelf. Bovendien weet je nooit precies wat er achter de voordeur van de appartementen gebeurt. Je rekent op gezond verstand bij familieleden en andere bezoekers. Maar je bent geen politieagent, je werkt in de zorg.’’

Beschermingsmiddelen 
Wat in die eerste weken alle aandacht vroeg: de beschikbaarheid van voldoende persoonlijke beschermingsmiddelen, van handgel en mondneusmaskers tot schorten en handschoenen. Met name de dagen van Dennis werden er in het begin van de crisis grotendeels door opgeslokt. ,,Al snel was duidelijk dat we niet alles konden regelen via onze hofleveranciers. We moesten andere paden bewandelen en kwamen uit bij chemische bedrijven, verfproducenten en dat soort partijen.’’ Zowel op landelijk als regionaal niveau kwamen er in die turbulente weken van de eerste golf ook allerlei materialen los. Er werd binnen tanteLouise in luttele weken tijd een heus noodmagazijn ingericht. Vanuit dat magazijn vond de distributie naar de verschillende locaties plaats. Het was een logistieke operatie zonder weerga, met veel spanning op de meest cruciale momenten. Dennis herinnert zich een weekeinde waarin hij echt wakker lag. ,,Ik wist dat er ‘s woensdags van alles op zou zijn. Dan is het billenknijpen.’’ Uiteindelijk kwam het goed met de voorraden. ,,We zijn nooit beer gevallen. Iedereen heeft altijd kunnen werken met de juiste persoonlijke beschermingsmiddelen.’’

Beslissingen
Samen met andere operationele CBT-leden sprongen Lysanne en Dennis bij op locaties waar sprake was van een besmetting of een uitbraak van het virus. Werkweken van 60 tot 70 uur waren geen uitzondering. Maanden aan een stuk. ,,Corona slokt je helemaal op.’’ In november waren ze zelf aan de beurt, kort na de piek in het Nieuwe ABG. De positieve test kwam voor hen niet als een verrassing. ,,Je houdt er rekening mee dat je er tegenaan loopt, ook al neem je alle voorzorgsmaatregelen in acht.’’ De verschijnselen waren bij beiden mild, gelukkig. Thuis bleven Lysanne en Dennis werken, zoveel het kon. Ze relativeren hun eigen inspanningen. ,,De medewerkers aan het bed, dat zijn de mensen die echt in de frontlinie staan.’’ Met eigen ogen hebben ze diepe ellende gezien. Soms moesten ze beslissingen nemen, waarbij een protocol niet meer dan een vodje papier was. Het afscheid nemen van een stervende vader of moeder bijvoorbeeld. ,,We hebben kinderen om de beurt naar binnen laten gaan, volledig in beschermende kleding. Soms moet je doen wat je hart je ingeeft.’’

Grappen
Bij de terugblik op hun bewogen jaar zien Lysanne en Dennis ook veel mooie momenten voorbij komen. Stokoude bewoners die hun ziekte weten te overwinnen, kinderen die hun moeder weerzien na de sluiting in het voorjaar, de emoties in de kletstent bij alle ontmoetingen, en ja, ook de humor in het CBT. ,,Je sleept elkaar er doorheen. Daar horen grappen bij, hoe ernstig de situatie soms ook is.’’ De eerste coronagolf is binnen tanteLouise ondertussen uitvoerig en kritisch geëvalueerd. Lysanne was er als Adviseur Veiligheid en Crisisbeheersing direct bij betrokken. Bij het opmaken van de balans waren er zeker ook positieve conclusies. ,,De samenwerking in de hele organisatie is door de coronacrisis nog beter geworden dan hij al was. Als tanteLouise gaan we hier met z’n allen sterker uit komen.’’

boveb
New image

Heftige dingen maakten ze mee. De meest rauwe kanten van het werk in de zorg. Spontaan komt er bij Dennis een herinnering op aan die ene ochtend, juist voor Moederdag. Lysanne was er ook bij. Alle locaties verplicht op slot en niet toegankelijk voor bezoekers. De emoties lopen hoog op. Een man verschaft zich toegang, met een hamer in de hand. ,,Hij wilde koste wat kost zijn moeder zien en haar knuffelen.’’ Dat soort problemen oplossen leer je niet uit boekjes. Het lukte Dennis, met veel begrip en inlevingsvermogen, maar ook dankzij zijn stevige postuur. Er vielen harde woorden, maar de vuisten gingen naar beneden en de man barstte in tranen uit. Zoveel maanden later zorgt het verhaal nog voor kippenvel. ,,Zo’n gebeurtenis heeft zoveel impact, op zowel medewerkers als bewoners. Bij zoveel emotie is alles er op gericht om in dit soort gevallen zo snel mogelijk te de-escaleren. Aan de andere kant: we snappen ook het verdriet. Dat raakt je ook.’’

tanteLouise

TanteLouise biedt de beste zorg, waar thuis ook is. Dat moet zo blijven. tanteLouise streeft naar optimale zorg - want daar mogen onze clienten op rekenen - in combinatie met maximaal leefplezier en woongeluk.
Volledig scherm